Dag 10 Ketchikan

Hoe moet ik deze blog nou beginnen…? Ik ben een beetje inspiratieloos. En het is niet zo dat we vandaag niks gedaan of gezien hebben, integendeel.

Ontbijten, omkleden, naar de pier, groep 27 ontmoeten, bus in, bus uit, boot op en varen maar.
Zo zag het eerste deel van de dag er ongeveer uit. Op de boot zaten we met een niet al te grote groep heerlijk op het buitendek. Het weer was prachtig: niet te warm, niet te koud. Terwijl men in Nederland vandaag ruim de 33 graden aantikte, zaten wij hier met een graad of 19 en een lekker zonnetje. Dat is eigenlijk best uitzonderlijk, want in Ketchikan regent het gemiddeld 230 tot 240 dagen per jaar. Ze noemen het dan ook niet voor niets the Rain Capital of Alaska. Vandaag was het gelukkig géén regendag, maar juist schitterend weer.

Met het bootje voeren we langs de kustlijn, op zoek naar wildlife. We hebben meerdere bald eagles gezien, zeehonden en veel springende zalmen. Later zagen we ze ook nog in de rivier omhoog springen, tegen de stroming in, maar zelfs midden op zee sprongen ze af en toe boven het water uit – waarschijnlijk pure spiertraining voor het grote werk straks in de rivier.

We voeren langs wat totempalen, een vuurtoren en een ruige kustlijn. Bald eagles zijn er in overvloed; gewoon even goed in de boomtoppen kijken en al gauw zie je er weer één of twee zitten.

Na ons boottochtje werden we met de bus weer afgezet in het centrum van Ketchikan. We hadden nog genoeg tijd, dus eerst even een bakkie koffie, daarna wandelden we naar de zalmladder: een stukje in de rivier waar de zalm probeert omhoog te zwemmen tegen de sterke stroom in. Fascinerend om te zien hoe vaak ze het moeten proberen. Vaak vallen ze weer terug, maar een paar weten het toch te halen.

We laten de zalm de zalm en lopen op ons gemak terug naar het schip. We doorlopen de gebruikelijke securitycheck en ploffen neer op ons balkon. Een half uur later gooit de kapitein de trossen los en varen we weg van de kade.

Na het diner – wederom voortreffelijk – zijn we nog naar een theatershow geweest: Rockumentary. Wauw, wat was die gaaf! Een show duurt normaal maar 45 minuten, maar in dit geval had het wat mij betreft gerust drie uur mogen zijn.

Morgen gaat eerst de klok een uur vooruit en zitten we op Vancouver-tijd (–9 uur verschil met Nederland). We doen geen haven meer aan, maar varen door de Inside Passage – en dat schijnt ook heel erg mooi te zijn.

Dus… tot morgen!